Het is nu ongeveer een maand geleden dat ik verhuisd ben naar mijn nieuwe huis en ik hoop me hier steeds meer thuis te voelen.
Op dit moment is dat soms nog lastig, omdat ik niet goed de keuken en badkamer kan gebruiken. De keuken is te hoog voor mij en ik kan er met mijn knieën niet onder rijden. Afwassen is dus bijvoorbeeld bijna onmogelijk. Gelukkig heb ik naast de keuken een tafel met kookplaat staan waar ik wel bij kan, en daar kan ik lekker op koken. Maar het is toch jammer dat ik mijn eigen echte keuken niet kan gebruiken.
De badkamer is bijna nog erger dan de keuken. Er staan houten schragen bij de wc zodat ik een soort beugels heb om op te staan. Er zit een gordijnstok in de spoelbak omdat ik anders niet kan doorspoelen. Ik moet de schragen aan de kant duwen wil ik mijn handen kunnen wassen (in een wasbak waar ik amper bij kan) en in de douche heb ik een stoel staan die behoorlijk instabiel is. Gelukkig is er toegezegd dat het aangepast gaat worden. Ik zie daar nu al naar uit! De deurkozijnen zijn inmiddels ook al mooi aan het slijten, want daar rijd ik nogal vaak tegenaan met mijn rolstoel. Ook mijn prachtige nieuwe bed heeft het amper een dag volgehouden zonder dat ik er schade op gereden heb.
Verder probeer ik een beetje te wennen aan de nieuwe omgeving. Gelukkig ben ik mijn mooie groene behang nog niet zat.
Wat ik wel behoorlijk zat begin te worden is dat ik altijd, letterlijk altijd, in het donker ben. Zelfs als ik even naar buiten ga, is het in het donker en voor het felle licht hier in de gangen heb ik een zonnebril op en doe ik zo veel mogelijk mijn ogen dicht. De gordijnen zijn altijd dicht overdag, maar als het donker is vind ik het fijn om ze open te doen en naar buiten te kunnen kijken. Ik hield er altijd van om in de zon te zitten, maar nu probeer ik al ruim 1,5 jaar elk beetje licht en zon zo veel mogelijk te vermijden.
Wat voor mij ook heel erg aanpassen is, is om met mijn energie om te gaan. Ik wil zo graag alles zelf opruimen, schoonmaken, inruimen en koken natuurlijk. Maar dat lukt niet. Dat heb ik na de eerste twee weken ondervonden. Ik had na twee weken alles zelf te doen geen energie meer over om bijvoorbeeld te douchen. Nou is dat niks nieuws, ik heb regelmatig niet genoeg energie om te douchen. Maar als je moet kiezen tussen douchen en of je je eten klaar maakt is dat geen moeilijke keus. Nadat ik een paar dagen wel heb gegeten en niet heb gedoucht, zag ik in dat een heel huishouden runnen mij niet gaat lukken (ook al heb ik maar een klein appartement).
Nu probeer ik een goeie balans te zoeken zodat ik elke dag kan douchen en kan eten, maar mijn geweldig onvoorspelbare ziekte maakt dat elke dag weer een enorme uitdaging.
Marleen